γιώργος βουτσάς - Το σπίτι στην ανηφοριά

Στη μνήμη του πατέρα μου Μάρκου Βουτσά.
Μουσική:
Ελένη Καραΐνδρου - Νοσταλγικό σε 5/8

Το σπίτι στην ανηφοριά

ο δρομος τωρα εχει ασφαλτο,
η ανηφορια δεν σε κουραζει τοσο
ουτε τα παπουτσια σου γεμιζουν σκονη
απο αυτη που καλυπτε τοτε το σοκκακι.

ο στυλος με το παλιο φαναρι
υπαρχει ακομα
εκει που κρεμουσαμε τα φιδακια
για να τρομαζουμε
τους νυκτερινους διαβατες,
που γυριζαν
αποκαμωμενοι απο το μεροκαμματο
στα σπιτια τους.

ο βαγγελης,ο κωστας,ο γιωργος
ηταν η παρεα μου,
σκετοι διαβολοι ολοι
αλλα πρεπει να πω οτι
το διασκεδαζαμε!

τα πλαινα του δρομου
με τις μαργαριτες,
εχουν γινει πεζοδρομια,
τιγκα στο αυτοκινητο!

το παλιο γραφικο γεφυρακι
που απο κατω του περνουσαν
τα βροχινα νερα,
ενας μικρος χειμαρος,
μπαζωθηκε κ αυτο
κ απο πανω του βαναν κ ενα εικονοστασι !

φυσαει λιγο,
αλλα η εξατμιση απο μια σακαρακα
που ανεβαινει ασθμαινοντας,
μ εμποδιζει ν αναπνευσω
το βραδινο αερακι.

η πορτα στριγγλισε στο ανοιγμα,
παραμερισα τ αγριοχορτα
κ ανεβηκα σιγα σιγα τα σκαλια
με τα σπασμενα μαρμαρα.
ο γατος σκιαχτηκε
νιαουρησε αγρια κ εξαφανιστηκε
στο ανοιχτο υπογειο.
καθησα σε μια μισοσπασμενη καρεκλα
στο μπαλκονι.

''να σου φτειαξω ενα καφεδακι παιδακι μου;''
''ναι μανα φτειαξε
εχω πολυ διαβασμα αποψε''
''διαβασε οσο θελεις
αλλα μην καπνιζεις τοσο πολυ
εισαι μικρο παιδι ακομη''
απο το καθιστικο ακουστηκε ο γερος
''ας το παιδι ησυχο ρε μπεμπα
εσυ θα του πεις τι θα κανει;''


ακομα καπνιζω αρκετα!
ειχα καιρο να ερθω
στο αδειο απο ανθρωπους
πατρικο μου.

η κατηφορα φευγοντας
ηταν ευκολη,
οπως ολες οι κατηφορες...